Σχολασε απο τη δουλεια της η Μαρινα και καθως ειχε παρει το δρομο για το σπιτι σκεφτοταν εκεινο το τηλεφωνημα..
Πολυ της αρεσε που την θυμηθηκε ο Στελιος .... Ενοιωσε κολακευμενη..
Ειπανε διαφορα για τη ζωη τους..Αλλα σημαντικα αλλα ασημαντα..Ειχαν και καιρο να μιλησουν...
Γεματη λαχταρα η Μαρινα, λογω και της παλαιοτερης σχεσης τους, ζητουσε να μαθει λεπτομερειες για την καθημερινη ζωη του Στελιου..Αν εχει ακομα τη λοξα με τη μουσικη,αν διαβαζει οσο διαβαζε, αν αλλαξε συνηθειες γενικα..ολα ηθελε να τα μαθει..
Ο Στελιος σφιγγα...οσα ελεγε του τα εβγαζε με το τσιγγελι...Κι εκεινη..ανοιχτο βιβλιο...Αυτος ηταν ο χαρακτηρας της..
Εκλεισαν με την υποσχεση να τα ξαναπουν..
Τωρα η Μαρινα περπατουσε και σκεφτοταν χαμογελαστη την επανεμφανιση του Στελιου..
Δεν ειχε μεινει κατι απο εκεινη την παλια φλογα..Μονο μια γλυκεια και μελαγχολικη αναμνηση.. Αλλα για καποιο λογο τον ενοιωθε δικο της ανθρωπο..και ηθελε να ξερει οχι απο περιεργεια αλλα απο αληθινο ενδιαφερον..
Διαπιστωσε πως δεν ειχε αλλαξει. Οπως ηταν ετσι παρεμενε.Φοβοταν να εκδηλωθει, να πει οσα ειχε στο μυαλο του χωρις περιστροφες και υπονοουμενα.
Ηταν κι η αιτια που χωρισαν τοτε. Ποτε δεν ελεγε αυτο που πραγματικα σκεφτοταν και της ηταν πολυ δυσκολο να καταλαβει τι ηθελε τελικα ο Στελιος..
Γιατι να ειναι ετσι οι σχεσεις των ανθρωπων; Σκεφτοταν..
Ποιος ο λογος να φυλασσεις συναισθηματα, εννοιες και επιθυμιες;
Φοβουνται οι ανθρωποι, σκεφτηκε, να πουν ποιοι πραγματικα ειναι..Εμαθαν να κρυβονται πολλες φορες κι απο τον ιδιο τους τον εαυτο!
Φοβουνται μην κριθουν ισως.. Η ντρεπονται για οσα νοιωθουν..
Μα τοτε, τι νοημα εχει η επαφη; Η επικοινωνια;
Χτιζεις ενα κοσμο γεματο "δηθεν" και παραπλανηση..και μαθαινεις να ζεις με ορους κρυψινοιας και απομονωσης..
Σχεσεις και φιλιες κρυμμενες πισω απο μια ετικετα, χωρις ουσιαστικη επαφη..
Ετσι φτανεις να λες πως τιποτα δεν με ευχαριστει, τιποτα δεν με αγγιζει,τιποτα δεν με τραβαει..χωρις να παιρνεις υπ οψιν ποσες ευθυνες εχεις γι αυτο, εσυ ο ιδιος..
Ανοιξε την αυλοπορτα του σπιτιου της με εναν αναστεναγμο...
Ισως αν ηταν αληθινοι οι ανθρωποι, αν ο Στελιος ηταν αληθινος..τοτε ισως κι η ζωη τους να μην ηταν γεματη μοναξια..
Εκλεισε απαλα την εισοδο πισω της και σκουπισε εκεινο το αμειλικτο δακρυ....
